ŞİİR VE HAYAT

  Sevdim seni, çok sevdim hesapsız ve karşılıksız Severmisin benim kadar yada kırar mısın Hiç düşünmeden Bıraktım avuçlarına yüreğimi Çünkü sevmek bunu gerektirir, ben böyle severim Başka türlüsü de gelmiyor elimden Hiç düşünmedim ayrılığı.. Sen gidince ondan çok yandı canım Alışamadım da bir türlü  yokluğuna Ondan böyle sarsılışım, ondan damla damla tükenişim Ayrılmak değil bu, şimdi ölüme bir nefes kadar yakınım Oysa ruhum kadar yakındın sen bana.. Şimdi mutlu olduğumuz günler kadar uzak Vazgeçmek istiyorum bazen, seninle olan her anı unutmak Her unutmak istediğimde ondan sızlıyor bir yerim Başaramıyorum olmuyor Olmuyor işte nalet olası vazgeçemiyorum Sen  virane bir hayat bırakıp Çekip gitsen de cehennemin ta dibine Ben seni hala seviyorum unutamıyorum olmuyor işte Çok uğraştım unutmak için yırttım resimlerimizi Seni varsın diye sokaklarında terk ettim sevdiğim şehri Sana yazılmış bütün şiirlerimi yaktım Ne yapsam da Olmuyor işte lanet olası unutamıyorum seni Caner TÜRE

Bugün yedi yüz otuzuncu günü sensizliğimin Her gününde yine, yeniden ölümün kıyısından geçtiğim Beklentimin bittiği, umutlarımın son damlasını da tükettiğim Bir ihtimal vardı  bana bıraktığın oda senden vaz geçmek  Bu yedi yüz otuzuncu günün son gecesinde Uğurluyorum seni kalbimin derinliklerine Ve yedi yüz otuz gün önce bugün Bir bavul  içine doldurup bütün  kırgınlıklarımı Sılam bildiğim yüreğinden  Sonsuz bir sürgüne gönderdiğin yalnızlığımdan Benim sana vedam bu satırlar.. Hoşçakal sevdam Yokluğunun Yedi yüz otuzuncu gününün gecesinde Yine her gece olduğu gibi Gözlerim uykusuzluğa yorgun düşsün diye beklerken Canımı acıta acıta verdim kararımı Yokluğun kıyısıydı vazgeçmek ta kendisi ölümün Ben ölmeyi seçtim... Yok artık bir paket sigara ve hayalinle sabahlamak Bu gece son izlerini de siliyorum yüreğimden Bu benim vedam... hoşçakal sevdam...                                 Caner TÜRE    

Ne kadar da kolay değil mi unut demek Hiç düşünmezsin sevmeyince Altı üstü bir kelime dökülür dudağından Ne Dünyaların yıkılır, Nede kıyametler kopar yüreğinde Sen unut düşünme, isteme benden Öyle sevmişim ki seni her atışı sen Unutmak bir yana her anım sen Bedenim senin ruhum sen Ben nasıl unutayım seni Öyle kolay değil ki  Ruhundan, hayatında geçmek Evimin her köşesinde hatıralar Üstüme sinmiş kokun Yaşanmışlıklar var, ömrümde bıraktığın izler Ben nasıl unutayım seni Söyle bana sevdiğim Senden başkasını görmezden gözlerim Her dokunuşunu, her buseni özlerken bedenim Hala senden başkasının sevmeyen Adının geçtiği her an deli gibi çarparken yüreğim Söyle bana  ben seni nasıl unutayım  

Dün gittiğim bir meyhanede Oturdum köşede bir masaya Pek sevmesem de kasvetli havasını Söyledim bir büyük rakı yanına üç beş bir şey Aldım kadehten bir yudum yanında sigara Çektim derin bir nefes ve bıraktım İçime hasretim gibi dolan dumanı Ve bizi düşündüm niye olmadı neden yapamadık Ayıpladım kendi kendime öfkelendim O kadar kaybetmişim ki kendimi  masayı yumruklamışım.. !! Aklımda cevabını alamadığım sorularım İçimde  kırıklığım, kırgınlığım Karşımda gerçekmiş gibi oturan Omzuma dokunan el ile  dağılan bir hayalken sen Ağarmış saçları ile yaşlı bir adam Oturdu masaya ve dedi ki anlat bakalım evlat Olmaz böyle geldiğinden beri Bir şeyler mırıldanıyorsun Anlat içinde biriken derdi anlat  yoksa Perişan eder aşkın açısı hiç bir derde benzemez İçen içe bitirir seni Dedim ki...... Nasıl anlatayım nereden başlayayım Yüreğime dağ gibi oturan yalnızlığımı mı ? Kavuştuğum anda yüreğime oturan hasreti mi? Yada içimde yanan yangınları  mı Söyle bana Hangi birini anlatayım Anlatsam dinler misin

Benden bu karar direnmeyi bırakıyorum Kabul ediyorum ayrılmayı olmadı olmayacak  da bizden bir halt en başından belliydi. Zamana yazılmış bir oyunun; Yazanı, yönetmeni, baş rolü sen ben ise alelade bir figürandım sadece Ben bırakıyorum oynamayı yolun bahtın açık olsun Bir hiçe harcamışım ömrümün bir parçasını Hata bende senin için uyardılar da ben tıkladım kulaklarımı Daha  yeni anlıyorum içinde bulunduğum yalanı Benden bu kadar yolun bahtın açık olsun Ne sen değişirsin nede ben senin yoluna giderim Bir karakterim var benim,  kendimce doğrularım Ne değişirim, doğrularımı göz ardı ederim Vazgeçtim senden yolun bahtın açık olsun Çıkmayayım artık birbirimizin karşısına Bırakalım hayatımızı kaderin akışına Sana göre en başından yanlış olanı düzeltiyorum Gidiyorum ben kendi yoluma Yolun bahtım açık olsun  

Bilmiyorum Sorma bana nasılım ne yapıyorum Gittiğin günden beri viraneyim Öyle paramparça olmuş durumdayım Bir daha toparlanır mıyım bilmiyorum Cennetim gözlerindi, kalbin miracım Seni sevmek en büyük günahım Cennete kovulan bir kul gibiyim Bir daha kavuşur muyum bilmiyorum Yıllarım  boşa gitti, ağardı saçlarım Yüreğimde ağır yük pişmanlıklarım İyileşmez ruhumda açtığın yaralarım Kaç ay kaç yıl yaşarım bilmiyorum                                CANER TÜRE  

Yıllar sonra ilk defa görmedim seni rüyamda Hayalin dolaşmadı odalarımda Olsa gelirdi her gece,başımı koyardım dizine Ben anlatırdım sen dinlerdin okşardın saçlarımı ben dalarım uykuya Neden gelmiyorsun artık yoksa unutuyormuyum seni Hiç bir şey yapmak gelmiyor içimden Ne şarkılar hatırlatıyor artık seni Nede şiir yazmak istiyorum eskisi gibi Sana yazıyordum halbuki bütün şiirleri Doğum gününmüş bir kaç gün önce Unutmuşum hiç unutmazdım oysa Sensiz de kutlardım derdim iyi ki doğdun iyi ki varsın İlk defa kutlamadım ilk defa iyi ki varsın diyemedim Neler oluyor yoksa unutuyormuyum seni                                                  Caner TÜRE

Gidince sen, bırakınca beni yapayalnız O günden beri gülmedi yüzüm Bir ihtimal vardı sımsıkı sarıldığım Bekledim, gece gündüz bir umut dönersin Geçmişte bırakıp tüm olanları yeni bir şans verirsin diye Bekledim gelmedin işte o an, yitip gitti umutlarım Bana kalan kaderim yaptığın  sensizliğe alışmak, Çizdiğin bu  yola yürümekti çaresizliğim  Ölümdü benim için aşkından vazgeçmek Seni unutmak mecbur bıraktığın Sildim izlerini bir bir yüreğimden  Zor oldu elbette  kolay değil onca yılları Hatıraları,alışkanlıkları.yaşanmışlıkları unutmak Acılar,buhranlar,ölüm kadar zor bir yalnızlık, Birde kendine karşı savaşmak yok mu zifir karası gecede Duvarları yumruklayarak ağlaya, ağlaya uykusuz gecelerin karanlığında yitirdim umutlarımı Anladım ki umutlarını yitirince ölüyormuş insan Gelme   Çok zaman geçti aradan ne ben eskisi gibiyim Nede senin bıraktığın gibi buralar Yitirdiğim umutlarımla gitti biriktirdiğim sevdalar Tükendikçe içimde bir şeyler öldü ruhum   

Özlüyorum Seni Sene-i devri gidişinin kutlu olsun Buldun mu bende bulamadığın o mutluluğu  Daha huzurlumusun şimdi rahat mı vicdanın Cevap buldun mu sorularına  şimdi daha mı iyisin Düşünüyormusun !.., ben özlüyorum seni Ben senden sonra hiç olmadım eskisi gibi Bir yarım hep eksik yüreğim öksüz Tükeniyorum azar azar, günüm sensiz Yaşıyorum yaşamak denirse bir hayat yarını belirsiz Hiç olmuyor böyle  özlüyorum seni Öğrenmek için yokluğunla  mücadele etmeyi Kendimle savaşa savaşa unutmaya çalışıyorum Olmuyor bir türlü aklıma geliyorsun ansızın Geceme düşüyor gözlerin tenini istiyor tenim İliklerime  işliyor her geçen gün özlemin Kaybediyorum ben o savaşı,  özlüyorum seni Ne eskisi gibi şiirler yazasım var Nede eskisi gibi güzel geliyor  şarkılar Çayın yanında içtiğim sigara bile keyif vermiyor Seni bilmem bana anlamsız dünya, özlüyorum seni

İşgal Bir gün bir yabancı akın akın gelir Ne kadar uğraşsan, kapatsan da bütün  kapılarını Direnemezsin bir bakarsın bütün kalelerin yıkılmış İşgal edilmiş yüreğinin en ücra köşeleri Bir bakış, bir tatlı tebessüm ile Teslim olursun kayıtsız şartsız Sarar bütün benliğini, tepeden tırnağa Bütün bedenini fetheder dokunuşları Senin değildir artık sol yanın Avuçlarına bırakırsın yüreğini canında can olur Ve bu işgalci en savunmasız olduğun anda gösterir yüzünü Bir gün ansızın yıkar gider ardında  bir şey bırakmaz Harabeye dönmüş bir beden Pişmanlıklar ölümden bile zor yalnızlık  Ve  ruhunda açılan derin yaralar kalır İyileşse de zamanla izi kalır bir yerde....