ŞİİR VE HAYAT

Biliyormusun ? Ömrümün bu sonbaharında Senden sonra ilkleri yaşıyorum Vicdanım rahat, pişmanlığım yok Huzurluyum, hiç olmadım kadar Yüreğim de alışılmış sızı yok üzerimdeki o kasvetli sessizlik Sebepsiz iç çekişlerim bitti Uzaklar dalmıyorum artık Ve geceler hapis değil artık bana Korkmuyorum karanlıktan Senden sonra ilk defa dışarı çıktım Yürüdüm şehrin sokaklarında Bir sahil kahvesinde  çay içtim Denizin kokusunu çektim içime Senden sonra ilk defa .. ilk defa düşünmedim seni İlk defa buğulanmadı gözlerim Aylar sonra ilk defa rahat uyudum Rüya gördüm kabuslar yerine Ne kadar üzülmüştüm gittiğine Hep kendimi suçladım Kendimde aradım hatayı Şimdi diyorum  iyi ki gitmiş Çünkü seninle ben yaşamıyormuşum hayatı  

Gidince sen, bırakınca beni yapayalnız O günden beri gülmedi yüzüm Bir ihtimal vardı sımsıkı sarıldığım Bekledim, gece gündüz bir umut dönersin Geçmişte bırakıp tüm olanları yeni bir şans verirsin diye Bekledim gelmedin işte o an, yitip gitti umutlarım Bana kalan kaderim yaptığın  sensizliğe alışmak, Çizdiğin bu  yola yürümekti çaresizliğim  Ölümdü benim için aşkından vazgeçmek Seni unutmak mecbur bıraktığın Sildim izlerini bir bir yüreğimden  Zor oldu elbette  kolay değil onca yılları Hatıraları,alışkanlıkları.yaşanmışlıkları unutmak Acılar,buhranlar,ölüm kadar zor bir yalnızlık, Birde kendine karşı savaşmak yok mu zifir karası gecede Duvarları yumruklayarak ağlaya, ağlaya uykusuz gecelerin karanlığında yitirdim umutlarımı Anladım ki umutlarını yitirince ölüyormuş insan Gelme   Çok zaman geçti aradan ne ben eskisi gibiyim Nede senin bıraktığın gibi buralar Yitirdiğim umutlarımla gitti biriktirdiğim sevdalar Tükendikçe içimde bir şeyler öldü ruhum